Veel patiënten zijn bang dat te lang nadenken over een besluit tot vertraging leidt. Door uit te leggen dat we die wachttijd juist gebruiken om te komen tot de beste keuze en er in principe geen tijd verloren gaat, geeft dat vertrouwen en enige rust. In dat eerste gesprek zijn de meeste patiënten niet in staat om beslissingen te nemen en daarom hebben we meerdere gesprekken voor een operatie.
Binnen het team waarin ik werk, was er al veel aandacht voor de patiënt. Toch heb ik gezien dat door meer bewust te zijn van ‘samen beslissen’, ik nog meer kijk naar wat belangrijk is voor de patiënt. Hoe is de thuissituatie, hoe staat iemand in het leven, wat is belangrijk voor die persoon?
Ik denk nu aan een oudere patiënt met laag rectumcarcinoom waarbij een nieuwe aansluiting van de darm bij de operatie mogelijk was. Dat wilde ze graag want ze zei “liever dood dan een stoma”. Na alle informatie en uitleg, namen we de tijd om te kijken wat kwaliteit van leven voor haar betekende. Uiteindelijk maakte ze toch de keuze voor een permanente stoma. Zij wilde de risico’s op mogelijke incontinentie of frequente stoelgang niet nemen. De bridgeclub en het weggaan met een vriendin waren nog zo belangrijk voor haar. Nog steeds is ze blij met de gemaakte keuze.
In een tijd van toenemende complexe en intensieve zorg bij de behandeling van kanker moet een patiënt steeds meer informatie verwerken en is het soms moeilijk om keuzes te maken. We zullen de tijd moeten nemen om de patiënt te helpen in de zoektocht naar de behandeling die bij hem of haar past en dat is iedere keer weer een uitdaging. Ik vind het mooi om te zien hoe we deze zorg in het Ikazia geregeld hebben.