Martijn Weststrate
Trouw, dienstbaar en gastvrij: het zijn slechts enkele waarden waarmee Martijn Weststrate in het Zeeuwse Kapelle opgroeide. “Het christelijk geloof speelde een grote rol en dat doet het voor mij nog altijd: het geloof stempelt mijn leven en geeft houvast.”
Nadat Martijn de eerste keer uitgeloot was voor de studie geneeskunde, volgde hij het basisjaar aan de Evangelische Hogeschool in Amersfoort. Omdat een tweede uitloting voor geneeskunde volgde, besloot Martijn in Apeldoorn theologie te studeren. “Ik ben een ‘mensen’-mens en wil de hoop op God delen. Het pastoraat trok me daarom meteen aan. Vooral het ‘er kunnen zijn’ voor mensen geeft voldoening. Ik beschouw het als een voorrecht wanneer mensen hun verhaal delen en daarmee vertrouwen geven. Iemand zei eens over het pastoraat dat het belangrijk is om ‘mensen tevoorschijn te luisteren’. Ik hoop dat dit gebeurt in de gesprekken die ik heb.”
“Ik probeer mensen ‘tevoorschijn’ te luisteren”
Voordat Martijn in augustus 2021 in Ikazia kwam werken, was hij pastoraal werker in Delfshaven en daarna missionair werker bij de multiculturele geloofsgemeenschap Licht op Zuid. Wat bracht hem naar Rotterdam? “Mijn vrouw. Zij werkte als maatschappelijk werker in Rotterdam en we zochten samen een plek om te wonen en dienstbaar te zijn. Dat werd Rotterdam-Zuid.”
Als geestelijk verzorger in het Ikazia Ziekenhuis is Martijn, samen met zijn collega Lida Tamminga, er voor iedereen die zijn of haar nood wil delen. “We zijn er allereerst voor patiënten, hun familie en naasten. We bieden steun en een luisterend oor. Als mensen dat willen, kunnen we samen bidden. Tijdens de wekelijkse kerkdienst in ons ziekenhuis gaan we voor als predikant. Iedereen is welkom om met ons in gesprek te gaan. Ik heb onlangs samen met een islamitische patiënt gebeden, dat was een indrukwekkend moment.”
‘Iedereen is welkom om met ons in gesprek te gaan’
Daarnaast zijn Lida en Martijn er nadrukkelijk voor collega’s. Ook zij kunnen behoefte hebben om hun hart te luchten, zeker in deze coronatijd waarin de boog extra strak gespannen staat. “Iemand kan te maken hebben gehad met een overlijden of een moeilijke privé-situatie. Dan is het fijn dat je met je verhaal terecht kunt bij een collega die tijd heeft om te luisteren en net iets meer op afstand staat. Voor de medewerkers in het ziekenhuis is het goed om te weten dat we deel uitmaken van de identiteitscommissie en ethische commissie. In de zorg voor patiënten komen ethische dillema’s veelvuldig aan bod. In deze commissies wordt hierover nagedacht en visie gevormd. Op de afdelingen gebeurt dat door middel van moreel beraad. Een mooi reflectiemoment op de vraag: wat is goede zorg?”
Als geestelijk verzorger maakt Martijn ongetwijfeld verdrietige dingen mee. Wil hij daarvan een voorbeeld noemen? “Zeker. Om de verschillende afdelingen te leren kennen, loop ik af en toe een dag mee met de verpleging, onlangs was dat de IC. Daar lag een ernstig zieke COVID-19-patiënt aan de beademing. De patiënt was ongeveer even oud als ik. Op dat moment zag ik van nabij dat het in het ziekenhuis om leven en dood gaat. Maar ook: hoe intensief die zorg op de IC is. Daar wordt één-op-één gewerkt. Ik was daarvan onder de indruk. Op dat moment besefte ik hoe gezegend ik ben dat ik gezond ben. Hoe ik zoiets verwerk? Ik bid, waarmee ik de situatie bij God breng. Een gesprek met Lida helpt ook. Verder kan ik goed loslaten. Dat helpt.”
‘Ik ben een ‘mensen’-mens en wil de hoop op God delen’
Wat hoopt Martijn met zijn werk te kunnen bereiken? “Dat patiënten ervaren dat er niet alleen aandacht is voor hun lichamelijke gezondheid, maar ook voor hun ziel. En dat medewerkers vrijmoedig een beroep doen op de geestelijke verzorging. Ik zou voor hen graag momenten van zorg of moreel beraad op een afdeling willen aanbieden. Zodat er tijd en aandacht is voor hun verhaal en voor bezinning op de zorg die zij geven.”
Tot slot: wanneer is een werkdag voor Martijn geslaagd? “Als het een gevarieerde werkdag is geweest, waarop ik écht verbinding heb kunnen maken.”
